کنترل دسترسی RFID چگونه کار می کند؟

کنترل دسترسی RFID (Radio Frequency Identification) از طریق استفاده از سیگنال های فرکانس رادیویی برای شناسایی و احراز هویت افراد یا اشیاء، اعطا یا رد دسترسی بر اساس معیارهای از پیش تعیین شده، کار می کند.

اینها دستگاه های الکترونیکی کوچکی هستند که دارای یک شماره شناسایی منحصر به فرد هستند و می توانند به اشیاء وصل شوند یا درون اشیاء جاسازی شوند یا توسط افراد پوشیده شوند. تگ‌های RFID می‌توانند غیرفعال باشند (با انرژی سیگنال خواننده تغذیه می‌شوند) یا فعال (با باتری داخلی تغذیه می‌شوند).

این دستگاه ها سیگنال های فرکانس رادیویی را منتشر می کنند که فعال می شوندبرچسب های RFIDدر محدوده آنها پس از فعال شدن، برچسب ها داده های شناسایی خود را به خواننده ارسال می کنند.

این نرم افزار فرآیند احراز هویت را مدیریت می کند و داده های دریافتی از تگ های RFID را با پایگاه داده افراد یا اشیاء مجاز مقایسه می کند. بر اساس مقایسه، نرم افزار دسترسی را اعطا یا رد می کند.

به عنوان یک فرد یا شی با یکبرچسب RFIDبا نزدیک شدن به نقطه دسترسی، خواننده RFID یک سیگنال فرکانس رادیویی منتشر می کند. اگر تگ در محدوده باشد، توسط سیگنال فعال می شود.

پس از فعال شدن، برچسب RFID داده های شناسایی منحصر به فرد خود را با استفاده از امواج فرکانس رادیویی به خواننده ارسال می کند.

خواننده RFID داده ها را از برچسب دریافت کرده و به نرم افزار کنترل دسترسی می فرستد. سپس نرم افزار داده های دریافتی را با پایگاه داده شناسه های مجاز مقایسه می کند.

بر اساس مقایسه، نرم افزار کنترل دسترسی تصمیم به اعطای یا رد دسترسی می گیرد. در صورت اعطای دسترسی، سیستم ممکن است قفل یک در را باز کند، چرخان را فعال کند یا اقدامات دیگری را برای اجازه ورود انجام دهد. اگر دسترسی ممنوع باشد، سیستم ممکن است یک زنگ هشدار ایجاد کند یا تلاش را ضبط کند.

برچسب های RFID نیازی به لمس یا اسکن فیزیکی ندارند و این روند را سریعتر و راحت تر می کند.

برچسب های RFIDرا می توان در داخل اشیاء جاسازی کرد یا در زیر لباس پوشید که تکثیر یا برداشتن آنها را دشوار می کند. این باعث افزایش امنیت سیستم می شود.

سیستم های کنترل دسترسی RFID می توانند به یک شبکه متصل شوند که امکان نظارت و کنترل از راه دور نقاط دسترسی را فراهم می کند.

مقیاس پذیری: سیستم های RFID می توانند به راحتی مقیاس شوند تا تعداد زیادی از نقاط دسترسی و کاربران را در خود جای دهند.

برای کنترل دسترسی به مناطق حساس یا مناطق محدود.

ساختمان‌ها و تأسیسات: برای مدیریت دسترسی به ساختمان‌ها، پارکینگ‌ها و سایر امکانات.