کارت هوشمند: اصطلاح عمومی برای یک کارت پلاستیکی (معمولاً به اندازه یک کارت اعتباری) با یک ریزتراشه تعبیه شده در آن. بعضی ها
کارت های هوشمندحاوی یک تراشه میکروالکترونیک است و نیاز به تعامل داده از طریق یک خواننده دارد.
کارت های هوشمندمجهز به CPU، RAM و I/O هستند تا حجم زیادی از داده را بدون تداخل با CPU میزبان پردازش کنند.
کارت های هوشمندهمچنین می تواند داده های اشتباه را فیلتر کند تا بار CPU میزبان را کاهش دهد. این روش برای سناریوهایی با تعداد پورت های زیاد و سرعت ارتباط بالا مناسب است. مدار مجتمع در کارت شامل CPU، حافظه قابل برنامه ریزی فقط خواندنی EEPROM، RAM و COS (سیستم عامل تراشه) است. داده های کارت به خواندن خارجی و پردازش داخلی تقسیم می شوند.
"
کارت هوشمند"فناوری کارت آی سی را هسته اصلی خود می داند و از فناوری کامپیوتر و ارتباطات به عنوان وسیله ای برای اتصال امکانات مختلف در داخل ساختمان های هوشمند به یک کل ارگانیک استفاده می کند. کاربران می توانند کلیدهای معمول، تسویه سرمایه، حضور و غیاب و برخی عملیات های کنترلی را از طریق کارت آی سی تکمیل کنند. به عنوان استفاده از کارت lC برای باز کردن درب، کارت آی سی ناهار خوری، خرید، سرگرمی، کنفرانس، پارکینگ، گشت زنی، دفتر، خدمات شارژ و سایر فعالیت ها به جای حمل بیش از یک کلید سنگین برای باز کردن درب، به بخش های مربوطه پرداخت کنید هزینه ها و سایر عملیات های پیچیده کل سیستم می تواند برای همه بخش ها نظارت و مدیریت و تصمیم گیری کند. از طریق کارت آی سی می تواند با یکدیگر ارتباط برقرار کند، نه تنها برای دیدار با استقلال هر عملکرد مدیریت، بلکه برای اطمینان از سازگاری مدیریت کلی. می توان آن را به: کارت هوشمند پردیس، کارت هوشمند جامعه، کارت هوشمند ساختمان اداری، کارت هوشمند سازمانی، کارت هوشمند هتل، کارت هوشمند ساختمان و غیره تقسیم کرد. با توجه به نوع کارت، می توان آن را به کارت IC (پرکاربردترین)، کارت شناسایی (به تدریج حذف شد)، کارت CPU (روند توسعه) تقسیم کرد.